So in 2014 on the way back from the dentist along the shortcut from Tapovan I saw this beauty in a shop on the shortcut to Tapovan. She was standing there in a corner of the window, all dusty and forlorn, crying for my attention. So I took her; and when I take hold of a murti and I cannot put her back I know this one is for me. (And I for Her.)
I bathed her in Ganga, and cleaned her up with toothbrush and lemonjuice. I rubbed het with ghee and bought her a nice dress.
Here she is sitting next to the dharmachair. I like the murtis who will go to the Sacha Diva murti garden, to take the atmosphere around ShantiMayi along. After that she has been in the Ganesha mandir, where I do puja at sunset. Outside it gets dark very fast, and they remain there with their ghee lamp, glowing in the little light. I am so grateful to be part of this intimacy once in a while.
 

Dus in 2014 op de terugweg van de tandarts langs de shortcut van Tapovan zag ik deze schoonheid in een hoekje van een etalage staan, helemaal bestoft en zielig, roepend om mijn aandacht.  Ik heb haar meegenomen; als ik een beeld vastpak en ik kan haar niet meer terugzetten, dan weet ik dat deze voor mij is. (En ik voor Haar.)
Gepoetst en gebaad in de Ganga, met tandenborstel en citroensap. Opgewreven met ghee, en een mooi kleed voor haar gekocht. Toen heb ik haar naast de dharmastoel neergezet. Ik vind het fijn dat de murti’s die naar de Sacha Diva murti tuin gaan, de sfeer van ShantiMayi mee kunnen nemen. Daarna, tijdens Holi heeft ze ook nog in de Ganesha mandir gestaan, waar ik altijd puja doe bij zonsondergang. Buiten wordt het snel donker, en na de puja blijven zij samen achter met hun gheelampen, zachtjes glimmend in het zachte licht. Ik ben zo dankbaar dat ik af en toe deel kan uitmaken van zo een intimiteit.