Rishikesh 2010                 in oranje verwijzingen naar de site

 Zondag 17 october

Een paar maanden eerder dan ik gewend ben, maar dat was omdat ShantiMayi in eerste instantie van nu tot januari hier zou zijn. En nu is het weer veranderd maar had ik al geboekt. 

Gisterochtend hier aangekomen. Shantimayi is er nog niet, bijna geen sangha, dat voelt heel vreemd. aankomen hier voelt als een handschoen aandoen, die enerzijds heel vertrouwd is, maar anderzijds net niet meer past, hier te klein, daar wat te wijd. vroeger was het sangha en hier en daar een verdwaalde toerist, nu ben ik verdwaald tussen alle toeristen, en wij allemaal tussen de Indiers, die weer hun eigen ding doen.

er is momenteel een Durga-festival gaande, aan de overkant gaan ze zostraks een heel grote papier-mache pop van de demon die ze bevocht verbranden. ik zat net te eten, in een van de nieuwe toeristencafes, goede plaats om de zonsondergang te zien. Na de zonsondergang zat ik te kijken over het strand waar het allemaal staat te gebeuren, met tenten en vuurwerk, en natuurlijk een grote geluidsinstallatie, en daartussendoor waren twee vrouwen bezig met hun arati (een lichtceremonie), die ze iedere dag daar doen.



Een foto van het vuur erbij, ik geloof dat ik ook zo'n twee van die rare dingen te pakken heb, waar ShantiMayi het een paar jaar geleden over had, die energiebollen, links op de foto.

Op het terras van mijn hotel, waar ik altijd mijn hangmat ophing hebben ze nu een bamboebouwsel gemaakt, waar ze koken. dus zit ik daar s' middags een beetje verloren naast, op een stoel. Ik zit nu tenminste wel in de schaduw, dat is wel fijn, want het is nog behoorlijk warm. Hier, op mijn kamer heb ik overdag een fan aan, maar 's nachts doe ik hem uit, dat wordt te koud. vanmiddag een beetje bezig geweest mijn kamer op orde te krijgen, morgen verder daarmee, ik ben nog behoorlijk moe.

Maandag 18 october

Ik zit nu buiten met mijn computer op schoot te schrijven, de stroom is uitgevallen, maar de lichten op het balkon staan op een accu, dus ben ik daar maar gaan zitten, dat is eigenlijk lekkerder, want het is best wel warm overdag en dus op mijn kamer nog een beetje benauwd, terwijl het hier buiten, het is rond achten 's avonds, al lekker afkoelt. Ik kan nu dus schrijven totdat de stroom op is. Nee, de jongen komt net vertellen dat de power weer terug is, maar ik blijf nog lekker buiten zitten. Zoals jullie begrijpen heb ik dit jaar voor het eerst mijn eigen computer meegenomen naar India. Dan ga ik naar het internetcafe om mails te versturen en op te halen, en hoef ik daar niet te zitten schrijven.

Vanochtend voelde ik me al een stuk beter uitgerust. dus ik ben vandaag naar de waterval geweest. vroeger ging ik altijd met de taxi naar de chai-shops en liep alleen het laatste stuk de berg op. Nu ben ik gewoon het hele stuk gaan lopen. een klein uur naar de chai-shops, goed te doen, het is korter dan wat ik normaal met de hond wandel (we hebben een puppy gekocht, voor wie dat nog niet weet, een finse lappenhond, en hij is nu 7 maanden, en vooral nu ik aan het wandelen was, miste ik hem vreselijk). Hier een foto van de hond: Artti, dat betekent, zelfde als Arthur, namelijk beer.



Dan wat uitrusten met een kopje chai, en dan verder naar de waterval, en wat ik 5 jaar geleden echt een zware wandeling vond was nu echt niks. Daaraan kan ik echt merken dat ik lichamelijk zo veel sterker geworden ben. Omdat het nu pas na de moesson is was er veel meer water in de waterval dan normaal in januari, dus zelfs ik ging niet voluit onder de grote plens staan. Ik was alleen, dan voel ik me toch niet helemaal op mijn gemak, (komt er een Indier langslopen, vraagt heel beleefd "Can i be of service?" maar blijft wel een hele tijd staan kijken, maar ja, misschien komt hij daar elke dag om lekker te poepen, en hoopte hij dat ik snel zou oprotten) dus ik ben vrij snel weer teruggewandeld, nog een half uurtje bij de chai-shops gezeten, en weer teruggewandeld.

Alles is hier fiks duurder geworden, eten, kleren, ik zal moeten wennen aan de hogere prijzen, en wel snel want ik heb heel weinig dunne kleren bij me. Hier dan een foto van de zon als ie net over de bergen piept, gezien vanuit mijn raam, waar ik voorgaande jaren altijd zoveel over schreef.



ondertussen 19 oct

 ik was aan het avondeten, toen kwam er een vrouw die ik daar ook al eerder had zien eten me vragen of ik zin had om met haar mee naar Gangotri te gaan, een tocht van 10 uur met de taxi, overmorgen vroeg vertrekken. heel verleidelijk, ik ga er serieus over nadenken. een dag rijden, een dag daar zijn, en dan weer terug. maar ja ik kwam hier ook om schoon te maken voor ShantiMayi. maar misschien is dit wel de laatste kans. dus als er morgen geen dringende redenen blijken te zijn om te blijven, ga ik.

woensdag 20 oct

Dus ik ga morgen naar Gangotri, heel benieuwd, al jaren voel ik de trek van de bergen, maar het is er nooit van gekomen, het dichts bij was Mcloudgangj (of hoe je dat schrijft, waar de dalai Lama woont). Ik kom natuurlijk nooit helemaal echt in de bergen, daarvoor moet je lopen, en stevig lopen, en dat gaat gewoon te ver voor mij, dat accepteer ik, maaar iets dichterbij, er direct op kijken.

Dat verlangen; heeft iemand het boek van Doris Lessing: "The marriages between zones 3, 4 and 5" gelezen? Zoiets. Er zit ook een beetje schuldgevoel, want ik zou helpen met voorbereiden voor ShantiMayi, ik heb mijn hulp aangeboden, maar totnutoe was er blijkbaar niets voor mij te doen, en dan ineens weer wel. Ik heb heel veel zin om te gaan. 

Nu wordt het ingewikkeld want tijdens de reis naar Gangotri heb ik niet geschreven, en daarna druk, dus duurde het even voordat ik weer bij was. Ik shrijf nu volgens de datum waarop iets gebeurd is.

We hebben de reis afgesproken, veel gedoe, hij wilde ons niet met een luxe auto laten gaan maar met een jeep, vanwegen de slechte weg, maarja dat kost meer, en mijn reisgenote, Michal heet ze, een Israelische, was niet bereid om meer te betalen. uiteindelijk tot een compromis gekomen: we zouden met een luxe auto gaan, en als de weg te slecht zou blijken zouden we halverwege teruggaan, en dan navenamt minder betalen.

donderdag 21 oct

Om 6 uur stonden we op het plein, geen auto. 10 minuten later kwam degene met wie we de reis afgesproken hadden langs op de brommer, de chauffeur kwam eraan. Zij gelijk naar hem gillen dat hij de chauffeur moest gaan halen. Raar, naar mij doet ze steeds heel rustig, maar zodra het om Indiers gaat, gaat ze er gelijk vanuit dat ze haar willen bedonderen, en staat gelijk op haar achterste poten, dat hebben wel meer westerlingen. In het begin was het nog niet zo duidelijk, achteraf wel. 5 minuten later was de auto met chauffeur er, maar een kwartiertje te laat, dat viel reuze mee. Het was een heel mooie rit, maar het is een eind rijden, en een chauffeur wil doorrijden, dus er kan geen tijd genomen worden, om op mooie plekken te stoppen en rustig de schoonheid van het landschap in me op te nemen. Wat dat betreft, heb ik veel gedacht aan ons tweeen met de camper weg...

We hebben allebei veel foto's genomen, voornamelijk uit de rijdende auto, en het is verbazingwekkend hoeveel er nog best wel mooi geworden zijn. We wilden in een dag naar Gangotri rijden, wel 270 km ver, maar dat lukte niet, hele stukken kon er echt niet harder dan 20 km/uur gereden worden, hele stukken weg waren vrijwel helemaal weggeslagen, en dan was er provisorich iets weggebulldozerd, waar dan ook nog behoorlijk wat water overheen stroomde, nog steeds, ook in India is de moesson hard geweest, het ligt niet ver van Pakistan.

We hadden nog een lekke band, die de chauffeur vrij snel wist te repareren, ondertussen ging ik bij zo'n winkeltje zitten, beetje met elkaar proberen te praten, heel gezellig, direct naar een bandenmaker verderop, om de band te laten repareren. Daar kwam de chauffeur erachter dat een andere band ook niet helemaal jofel was, dus die wilde hij ook laten plakken dus moest hij hem er eerst afhalen. begon Michal tegen de mensen die daar rondhingen te foeteren dat ze de chauffeur moesten gaan helpen. daar heb ik (heel zachtjes natuurlijk) wat over tegen haar gezegd, dat is natuurlijk echt te gek, die mensen hebben niets met onze problemen te maken, dus heeft ze uberhaupt niets over hen te vertellen.

Al met al was het al na vieren dat we bij Ganggnani langskwamen, in het oorspronkelijke plan wilden we in een dag naar Gangotri rijden, daar de nacht slapen en de volgende dag, rond de middag wegrijden om op de terugweg de nacht in Ganggnani te blijven. Er zijn daar hete bronnen, en dat leek mij wel gaaf, watermens als ik ben. Dus hebben we het nu maar omgedraaid, en zijn we voor de eerste nacht daar gebleven.

een aantal hotelletjes vlak naast elkaar tegen de berg aangeplakt, rond een tempel met twee grote bassins, eentje open rondom voor de mannen, en een andere ommuurd voor de ladies.



's avonds was het rustig in het warme bad, ik heb daar heerlijk liggen weken, het water was bijna te warm om er lang in te blijven. Michal hield het al snel voor gezien, zij is niet zo'n watermens zegt ze.

Na een tijdje ben ik in de tempel gaan kijken, een klein gedoetje, met een heel fijne sfeer, een beeld van Durga, en nog meer wat ik vergeten ben. ik had mijn portemonnee op mijn kamer gelaten, en ik wilde wat doneren, dus ik heb ze gezegd dat ik de volgende ochtend terug zou komen.

om 8 uur 's avonds lagen we al in bed, toch koude voeten gekregen, dus heb ik een plastic waterfles gevuld met warm water, een sok eromheen en daar heb je een kruik. Ik heb heerlijk en heel lang geslapen.

Vrijdag 22 october

De volgende ochtend zouden we om half negen wegrijden, dus ben ik om 7 uur weer naar het bad gegaan. Toen was het een drukte van belang. er komen daar busladingen vol Indiers, vaak uit den vreemde die een tour van 10 dagen 20 heilige plaatsen ofzo doen. daar hoort Gangnani dus ook bij.

Geweldig om te kijken, hoe sommige vrouwen moeiteloos en zeer discreet van natte naar droge kleren switchen, en hoe anderen daar totaal geen ervaring mee hebben en enorm lopen te worstelen met onderbroeken en dergelijke. sommigen gingen in het water staande bidden bij het altaartje wat aan de rand stond. en dan het dampige water, terwijl het buiten nog maar net licht is. ik vond het heel ontroerend, echt dat gevoel dat je allemaal vrouw bent, en dat alle verschillende achtergronden even op de achtergrond blijven. Een beetje lang in het water gebleven. Dan naar boven naar de tempel, de, hoe zeg je dat, priester in het hindoe, ik denk pandit, begon een gebed met mij, dat doen ze wel vaker, en als ik me in de betreffende tempel thuis voel laat ik dat gebeuren, en anders gebaar ik dat ik dat niet wil, en dat is ook OK. Hier voelde het goed, dan krijg je wat rode tilak op je voorhoofd.

toen voelde ik me wat duizelig en moest ik even zitten, naast zijn altaar. het volgende wat ik gewaar werd was een enorme draaikolk van allemaal gevoelens en fragmenten in mijn hoofd, toen hoorde ik allemaal stemmen, en pas toen voelde ik dat iemand mijn hand vasthield, en nog later dat ik half achterover lag. Flauwgevallen. dat zal ze daar wel vaker gebeuren, mensen die veel te lang in het water blijven, dus hoewel de pandit heel goed oplette was hij ook niet overdreven in paniek. ik ook niet, want flauwvallen ken ik wel, hoewel het een behoorlijk lange tijd geleden is dat dat gebeurd is. die hand was van een wildvreemde, maar dat was eventjes echt mijn lijntje naar het land van bewustzijjn. en net na het bijkomen voelde ik me alsof ik met een schone lei opnieuw mocht beginnen. hoeveel meer religieuze ervaringen zijn eigenlijk ook gevallen van flauwvallen en weer bijkomen?

Daarna gelijk maar zeggen en zeggen dat ik OK was, maar toch nog maar even rustig blijven zitten, ik had ervoor een briefje van 100 roepies in mijn hand, dat lag keurig ergens op de grond naast mij. een kopje chai gekregen, en toen was alles weer bijna helemaal normaal. ik was ondertussen behoorlijk koud geworden, want ik was nog steeds slechts gekleed in een natte jurk met een kille omslagdoek eroverheen, daarom ben ik nog maar weer even in het hete water gegaan, heel even maar, en met mijn hoofd ver boven het water, en toen weer terug de wereld in, met ontbijt: een waterig soepje (volgens mij was het gewoon een cup-a-soup) in het restaurant, met mijn eigen crackers erbij. en daarna weer verder rijden.

tegen 12en waren we in Gangotri, heel veel mensen, (weinig blanke toeristen trouwens, vrijwel allemaal Indiers), ik kwam nog bekenden tegen uit Gangnani, veel winkeltjes, met allemaal dezelfde waar te koop, en restaurants, allemaal langs een heel smal straatje (de auto hadden we al eerder achter moeten laten) op weg naar de tempel. Gangotri wordt gezien als min of meer het begin van de Ganges, en er was een grote tempel gebouwd langs de oever. allemaal mooi en groots met marmeren tegels, maar ik vond er niet zoveel aan, het ontroerde me niet.



Bij de Ganges flessen gevuld met het water daar, (op een heel mooi plekje met stenen net onder de waterlijn gestaan, zie foto) een fles ga ik gebruiken voor onze Arati's in Padma, een andere heb ik aan Samana gegeven, omdat ik op stap was geweest terwijl ik eigenlijk had kunnen schoonmaken.
 


Daar heb ik een mala Gayatri's gedaan, midden tussen alle mensen die ook flessen vulden, of puja's deden. dat was een mooie plek, en een mooi gevoel, en toen bedacht ik me ook, dat dit eigenlijk het hart van deze tempel is, en dat het misschien juist door die grote marmeren toestand achter me zo kon voelen.

Wat ik wel heel fijn vond van mijn reisgenote dat zij me de ruimte geeft om mijn eigen ding te doen, zonder me te willen haasten, alleen naar Indiers toe...

De chauffeur vond het geen goed idee om de nacht daar te blijven, en daar moesten we hem wel gelijk in geven, de weg was echt slecht, en het begon weer te regenen. het heeft zelfs nog gesneeuwd. dus we hebben die dag nog een eind gereden, een hotel gevonden.

zaterdag 23 october

en de volgende dag, zonder problemen, en al om een uur of 1 's middags terug in laxman jhula.

De rit heen en terug was prachtig, mooie uitzichten op de bergen en de rivier, prachtige terrassenlandbouw, maar overal snel, snel voorbij. nergens bij mooi uitzicht een tijdje gestopt en het geheel op me in kunnen laten werken. Nou moet ik toegeven dat er zelden plek was naast de weg om te stoppen, maar dat zit natuurlijk ook niet in dit soort rit. Je gaat ergens naar toe, daar betaal je voor, en daar wordt je zo snel mogelijk heen gebracht. maar ik had dit heel graag rustig in de camper willen doen. had niet gekund, de weg was veel te slecht. ik heb veel foto's gemaakt, voornamelijk vanuit de rijdende auto, en verbazingwekkend veel zijn nog heel redelijk gelukt, Michal heeft ook heel veel foto's gemaakt, en die hebben we allemaal dirtect van haar camera op mijn computer gezet. Hier een selectie.










Thuis in mijn eigen kamer heb ik me gedouched, wat gegeten en toen ben ik direct naar de ashram gegaan om te helpen met schoonmaken van Shantimayi's huis.

zondag 24 oct
.

De volgende ochtend weer, en dat was grappig, het voelde echt aan als werk: een bepaalde tijd afgesproken om te komen: 10 uur (dat is natuurlijk niet echt vroeg), tot 12 of 1/2 1, en dan om 3 uur weer beginnen.

woensdag 27 october

Zo heb ik de afgelopen 4 dagen gedaan. Van alles gedaan, potjes en tubes uitgezocht, wat is nog vol en goed, wat is over de datum, en wat bewaard moest worden schoonmaken, dat afgewissseld met deuren en hekken schoon schrobben, vaatwerk afwassen, en op het laatst ramen lappen en gordijnen ophangen. ik heb mezelf en iedereen verbaasd hoe sterk ik was, en hoewel ik soms wel naar de rand van wat mijn lijf kon hebben gegaan ben, ben ik nooit tever gegaan.

Nu is alles vrijwel klaar, morgen om 12 uur moeten we het huis uit, en dan komt Shantimayi. Gisteren en vandaag waren we met ons 5en, daarvoor nog minder. En dat was veel minder mensen dan gebruikelijk, maar normaal komt ShantiMayi veel later. Het is toch plezierig, duidelijke werktijden, een duidelijke job, aardige mensen om het mee te doen. Ik weet nog dat mijn psychotherapeut indertijd ook zei dat ik voor mezelf vaste tijden moest neerzetten om dingen te doen, maar als je alleen bent, vind ik het absurd om te zeggen; nu is het tien uur en nu ga ik in de tuin werken, ofzo, dan is het toch niet echt, zoiets werkt wat mij betreft alleen als er afspraken met andere mensen zijn. Maar het was leuk om dit zo mee te maken, naast het feit dat het veel genoegen schept om alles zo schoon en mooi mogelijk te maken voor mijn Guru.

donderdag 28 oct

vanochtend zijn we nog bezig geweest in en om het huis, nog wat laatste dingen schoonmaken, laatste keer vloeren nat, bloemen neerzetten, het is schoner dan het in mijn huis ooit zal zijn....tenminste, sommige dingen zijn gewoon niet goed schoon te maken, en er worden hier dingen gebouwd op een manier dat ze nooit goed schoon te maken zijn, omdat men hier gewoon niet gewend is om schoon te maken zoals wij westerlingen doen, met een hoop water en een hoop schoonmaakmiddelen enzo.

Om half een allemaal eruit, er is gezegd dat Shantimayi geen mensen om haar heen wil als ze aankomt, dus ik heb nu vrij. dat is maar goed ook, want ik ben de afgelopen dagen werder nergens aan toe gekomen, en ik heb nog maar 60 roepies in mijn portemonnee, en heb al twee keer op de pof mijn ontbijt gegeten. Nu heb ik tijd om geld te gaan wisselen, en mooie oorbellen te kopen.

Voor ik hier naar toe ging had ik bedacht dat ik wat sanskrit wilde leren, om beter vertalingen van de mantra's te kunnen maken voor de site. In Dev Raj (het restaurant waar ik meestal mijn avondeten eet), was een mannetje bezig pamfletten uit te delen over astrologie, hij vroeg mij de krant die op mijn tafel lag, en we hebben wat zitten babbelen. De man van de bookshop daar zei dat ik eens met de astroloog die in de tempel bij mijn hotel sessies doet, moest praten om sanskrit te leren, bleek dat natuurlijk dezelfde meneer te zijn. Dus ik dacht, wauw, dat zit goed, ging ik een keer met hem praten, en wat vragen stellen over bijvoorbeeld wat de "o" achteraan asato betekent (asat is onwaarheid, maar waarom die o erachter), heeft hij maar een riedeltje over de zon die eeuwig is, en dat als je maar devoot genoeg leeft dat je in staat zal zijn om je voeding alleen uit het zonlicht te halen, hem een half uur laten praten, maar we kwamen niet terug bij de o van asatoma.

Nou ja, het is toch voornamelijk mijn bedoeling om de sanskriete tekens in een woordenboek te kunnen lezen, en dat kan ik zelf wel uitpuzzelen misschien, woordenboeken aan het kijken. een twee volumes woordenboek, van in totaal gauw 10 cm dik, harde kaft en A4 formaat dat kost dan 1500 roepies (30 euro), dat is niet duur. ik ga nog verder kijken, en de meest aangename kopen.

Ik ga nu maar weer eens naar buiten, geld wisselen en curd (soort yoghurt) kopen voor een late lunch.

later hoewel ShantiMayi gezegd had dat ze geen mensen wilde zien als ze aankwam kon ik het toch niet laten om naar de ashram te gaan. Bovendien was het tijd om naar de zonsondergang te gaan kijken, en dat doe ik het liefst op de djibouti (beneden in de tuin van Shantimayi zijn nu te veel stekende muggen rond zonsondergang), en ik ben daarna maar eventjes langer gebleven. en natuurlijk waren er ook een paar andere mensen aan het wachten. Ze kwam om 6 uur 's avonds. Ze zag er goed en scherp uit. Ze heeft me een knufffel gegeven en bedankt, en ons uitgenodigd voor de thee, voordat de satsangs gaan beginnen. Nu ga ik morgen eerst maar eens lekker uitrusten, foto's van de gangotri trip uitzoeken voor de rondzendbrief.

vrijdag 29 oct

vanochtend heb ik eindelijk de hangmat op laten hangen, en ik heb daar heerlijk in gelegen. het is niet zo heet meer, dus kon ik lekker van de zon genieten. daarna mijn tweede ganga dip genomen. en ik merkte dat ik me weer thuis voel hier. de handschoen van de eerste brief voelt weer passend aan.

maandag 1 nov

gisteren in de tuin heel de dag bezig geweest om murti's (godenbeelden) en plaatsen voor murti's schoon te maken. Shiva lingam ook schoon gemaakt. daar voel ik me prima bij, lekker werken, en als je dan tussendoor Shantimayi tegenkomt als ze onderweg is naar of van Maharaji vind ik het heel fijn om haar even te ontmoeten.

Ik mag de Shivapuja weer doen, vanmorgen begonnen, opstaan, een paar kleren over mijn nachthemd aandoen, om kwart voor 6 naar de ashram lopen als het nog donker is, overal in tempels zijn mensen al aan het zingen Shivapuja gaat hetzelfde als de Arati, alleen komt er tussenin 108 keer "Om Namah Shivaya" en dan niet meer de Gayatri mantra. en weer het geworstel met het aanhouden van de gheelampen, want zo 's avonds laat begint het te te waaien en de wind gaat pas ruim na zonsopkomst weer liggen, morgen ga ik proberen om de gheelamp in een glazen lantaarn te zetten.



Kom ik vandaag om 10 uur weer in de ashram, de grote hal moest schoongemaakt, maar de ventilatoren en lampen waren vies, en dat is een klus te moeilijk voor ons, want hoog. dus worden er lokale mensen ingehuurd om dat te doen. staat er een Indier verloren boven op een ladder, en Prem en Samana in discussie met zijn supervisor. en dat moest met water en met die doeken, en niet teveel sop, en de supervisor vond dat het veel langer moest duren dan 10 minuten per ventilator, en hij deed nog maar wat extra zeep in het sop, en het was mij duidelijk dat ze allebei niet precies wisten wat ze ermee aanmoesten, Indiers zijn niet gewend om dingen met water schoon te maken, en westerlingen snappen dat weer niet. en bovendien was zijn collega er niet. Dus ik sta daar een poosje naar te luisteren en toen zei ik dat ik hem wel zou helpen. dus ik ga hem de juiste borstel of doek aangeven, hem wijzen op plekken die hij vergeet, de doeken schoonspoelen, en toen gingen we heel rap, in 2 uur 16 ventilatoren, en hij begon er steeds meer plezier in te krijgen, en ik hoefde vrijwel niet meer hem te wijzen op vergeten plekken.

's middags hebben we de lampen schoongemaakt, van die oerkitsch gevallen met heel veel glas en tinkels. Dan haalde hij de peertjes eruit, en gaf ze aan mij aan, die ging ik dan schoonmaken, en regelmatig kwam er een vuile doek naar beneden, die weer schoon naar boven kwam. Zo hebben we samen het werk wat op twee dagen ingeschat was in een dag gedaan (en dan een dag van nog geen 5 uur) en we waren precies op tijd klaar om nog net de zonsondergang te kunnen zien. iedereen was heel lovend over mij, Nu ben ik wel moe, maar voldaan moe, beter dan dat rondgehang.

Maar er zijn nog steeds heel weinig mensen, er is niemand bijgekomen in de afgelopen 5 dagen.

dinsdag 2 nov

Voordat ik naar india ging dit jaar had ik het plan opgevat om lessen sanskrit te nemen, omdat ik merkte dat ik verder wilde komen met de vertalingen van mantra's. Dat is nog niet zo goed gelukt, maar nu heb ik wat anders gedaan: 20 cm breedte aan boek, een tweedelig woordenboek en een tweedelig lesboek sanskrit, voor 2545 roepies, 40 euro in totaal. maar goed dat ik 40 kg aan bagage mag meenemen.

Ik heb ook eindelijk mijn eerste gebakken brood gekregen, gelijk twee sneetjes gevraagd bij mijn eten, in plaats van rijst of aardappelen. toen het brood kwam dacht ik: dat klopt niet, het zag er te goed uit, en wat ben ik blij dat er lijnzaadpitten in mijn glutenvrije meel zitten, dan kan ik direct zien of het van mij is.

Vandaag verder schoongemaakt in de satsanghal, en hopelijk hebben we vrijdag de eerste satsang. Tussen de middag weer even in de Ganges gedipt. het water is nu veel bruiner dan normaal, en je kan er het sediment in zien zweven, niet gelijkmatig maar in baantjes ofzo. Ik zal proberen er een foto van te maken.

Over foto's: voor de vorige rondzendbrief had ik nog meer foto's mee willen sturen, maar het maximum is 10 bijlages, meer wil het mailprogramma niet opnemen. toch vind ik het erg leuk dat ik de rivier nu verder bovenstrooms ook heb gezien, het zegt me nu meer als ze zeggen dat de dam in Tehri weer opengezet is, dan is het water hier ineens een halve meter hoger. Sorry, ik wil nog wel veel langer schrijven, maar het internetcafe gaat alweer bijna dicht.

woensdag 3 nov

Vanmorgen toen ik om kwart voor zes naar buiten liep was de maan net opgekomen, en soms zie je dan behalve de felverlichte schijf (die nu heel klein is) de hele maan, heel zachtverlicht. Ik ben gauw terug naar binnen gegaan voor het fototoestel, ik hoop dat de foto een beetje gelukt is. (niet dus, helaas)

Overmorgen is het Diwali, dat is hier een groot feest: overal worden allemaal gekleurde lampjes opgehangen, en ze zijn al druk bezig met het vuurwerk, net als bij ons in de dagen voor oud en nieuw. ik weet nog steeds niet wat het feest precies inhoudt. aanstaande zaterdag hebben we waarschijnlijk de eerste satsang van het seizoen. We hebben de satsanghal nu helemaal klaar, op het geluidssysteem na. Er is niemand hier die weet hoe dat moet, dus gaat Prem het morgen doen, begeleid door Sahara over de telefoon.

Morgen wil Samana de Ganesha tempel schoonmaken, want op Diwali gaat daar een grote puja gehouden worden, en nou lopen ze allebei aan mij te trekken, dat hebben we ook al eerder gehad. maar voor de Ganesha tempel zijn we al met ons vieren, en Prem is nog maar alleen. Dus ik heb voorlopig maar gezegd dat ik bij Ganesha begin, en dat als Prem me nodig heeft, hij me moet komen halen.

Tjonge, ik heb de afgelopen dagen meer schoongemaakt dan het hele afgelopen jaar geloof ik. gisteren was ik wezen ganga dippen, en daarna zat ik op een grote steen, en daar was een holte in de steen, waar het water alleen als het golft in kan stromen. Ik heb die holte helemaal schoon en leeg van zand gemaakt, gewoon voor de lol.

Vandaag moesten er twee klankschalen schoongemaakt worden, een van ShantiMayi's tafel, en een voor de Medicijn Boeddha tafel, met zand, dus dat vond ik wel een fijn klusje voor mij, dus ben ik tussen de middag naar mijn plekje aan de ganga gegaan, en heb ik ze schoongemaakt met het zand wat net weer vers in de holte van mijn steen was gesedimenteerd, en ik had toevallig ook nog mijn donkerblauwe rok aan (donkerblauw is de kleur van de medicijn Boeddha). Dus zat ik daar heerlijk de Medicijn Boeddha mantra te reciteren en de klankschalen schoon te schrobben, met mijn benen in het water. (ik doe het tegenwoordig zo dat ik ga dippen in mijn gedragen werkkleren, en die spoel ik dan nadien even door een sopje, is dat ook weer schoon).



Hierbij een foto van mijn strandje, met een paar lantaarns die ik een andere keer heb schoongemaakt.

wat ook zo leuk is, is dat zo'n beetje alle winkeliers, en wat er nog meer zoal op straat rondhangt, op het pad tussen de ashram en mijn hotel en tussen mijn hotel en mijn favoriete avondrestaurant mij kennen, dus wordt mijn weg steeds geflankeerd door gegroet, soms uitgebreid, soms niet meer dan een lichte hoofdknik en een hand naar het hart. De een zegt Hari Om, de ander Namaste, een derde Good Evening. Sommige mensen doen ineens een soort van eerbiedig, vooral als ik terugkom van de Shivapuja. dat vind ik wel een beetje raar, maar ja, je bent natuurlijk wel een soort pujari als je een puja doet. In

het begin, jaren geleden dus, had ik wel moeite om al die gezichten uit elkaar te houden, maar nu herken ik mensen ook als ik ze ineens op een andere plek zie dan waar ze normaal zijn. De bedelaars geef ik nooit geld, maar ik groet ze altijd wel, dus als ik langskom beginnen ze altijd gelijk te grijnzen (tenminste degenen die daar altijd zitten). Maar ik word zolangzamerhand wel gek van al die herrie en onrust van de brommers die in steeds grotere getale langsrijden. Er kunnen/mogen geen auto's rijden, ze kunnen sowieso de brug over de Ganges niet over, en de weg waar ik langs loop, gaat alleen maar richting de brug over de Ganges.

donderdag 4 november

De Ganesha tempel glanst zoals die volgens mij nog nooit geglansd heeft, en ik heb vanmiddag maar eens vrij genomen, weer heerlijk met een boek in de hangmat, het valt allemaal wel mee met het bouwsel, ik heb tot een uur of drie nog zon, en zonder bouwsel zou het daarna ook snel afgelopen zijn. De temperaturen zijn ondertussen zover gedaald dat het nu zelfs midden op de dag aangenaam is in de zon. ik ben hier nu al drie weken, en ik heb er nog maar vijf, nu lijkt het ineens erg kort in totaal.

vrijdag 5 november

Vanmorgen de Diwali ceremonie in de grote mandir gehad (dat is de plaats waar een standbeeld van Sacha Baba staat, de leraar weer van Maharaji, die weer de leraar van Shantimayi is). De Indieres zingen allemaal zo luid mogelijk en de geluidsinstallatie staat vrijwel continu in het rood, maar dat vinden zij mooi. De voeten van Sacha Baba werden gewassen en met ghee ingesmeerd, en daarna kreeg hij een schoon kleed aan.

Ik zat daar en toen kwam er een klein rupsje van de grond af op mij kruipen. eerst op mijn shawl en toen over mijn knieen naar boven, Ik dacht, als hij rustig bij me blijft, zet ik hem na de ceremonie op een mooi plaatsje buiten. Hij was verder aan het kruipen, en ik was hem al bijna vergeten toen er een vrouw van achteren met een papieren zakdoekje naar me toe kwam en het beest van me af plukte, goed knijpen. Ik was helemaal in shock. Ik kon haar niet tegenhouden.

Na afloop ben ik naar haar toe gegaan, zij zei dat er iets vies was, wat dreigde tussen mijn kleren te kruipen. Ik zei dat dat een rups was (ze begreep mijn engels niet zo goed, denk ik), die later een vlinder geworden zou zijn, en dat ik wist dat het beest daar was. Het leek alsof zij een rups niet herkende. En wat is het verschil tussen Maharaji en een rups? Nou ja, ze zou het nooit meer doen, het speet haar. Later er verder over gedacht, en als ik op mijn kamer ben en ik zie een kakkerlak, dan trap ik hem zonder na te denken ook direct dood, gruwelend. En wat is het verschil tussen een rups en een kakkerlak?

Straks Bandara, dat is een feestelijk eten op de ashram, waar de westerlingen altijd ook welkom zijn (normaliter eten we niet op de ashram, behalve dan de middagchai).

zaterdag 6 november

En het verschil tussen een kakkerlak en een brandnetel tussen de planten in de tuin, en dan alle planten en beesten die gebruikt worden voor ons voedsel. Brandnetels zijn heel mooi, maar niet op de plaatsen waar ik graag ga en sta in mijn tuin. uiteindelijk gebruiken we allemaal ruimte, voedsel en zuurstof die een ander wezen had kunnen gebruiken. Het gaat er wat mij betreft niet om of je een ander levend wezen doodt of niet. Het gaat om de intentie waarmee je het doet: Dank dat je jouw leven geeft voor mijn onderhoud. Sorry, je bent mooi op je eigen manier, maar ik wil op die plek in de tuin iets anders hebben staan. Als kakkerlak breng je ziektes over op mijn eten, en buiten mijn ruimte wens ik je alle geluk. (dat deed ik niet, ik heb een angst/aversie tegen kakkerlakken, daar ga ik nog eens goed naar kijken). En als er geen gegronde reden is om iets dood te maken, dan moet je het natuurlijk ook niet doen.

vandaag hebben we voor het eerst satsang gehad. Er is een film bezig geschoten te worden in de ashram, en gisteravond hebben ze een scene vlakbij onze satsanghal opgenomen. Ze zijn blijkbaar in de satsanghal binnen geweest, een heleboel matten gepakt, viezigheid gemaakt. Dus stonden we daar vanmorgen in onze mooie kleren te vegen en te dweilen.

Ik heb harmonium gespeeld: Om Sharanam, om namah Shivaya. Nou, dat kwam dus helemaal niet van de grond, heel veel vreemden, en weinig sanghamensen die mee konden zingen, en toen ik net begonnen was kwam ShantiMayi binnen, en dan is iedereen sowieso weg, en iedere keer als ik terug wilde naar Om Sharanam ging zij door met Om namah Shivaya. En dat was alles wat we gezongen hebben. Nou maakt mij dat niet uit, zingen kan ik altijd, ik kom voor satsang. En de mensen die er wat van gezegd hebben vonden dat ik mooi gezongen heb, inclusief ShantiMayi zelf. En morgen gaan we rustig door.

Gisteravond/nacht veel vuurwerk, harde knallen, en nu gaan ze rustig nog door. Ik kan er gelukkig goed doorheen slapen.

dinsdag 9 november

Ondertussen 4 satsangs gehad, het is zo fijn, bijna alles wat ShantiMayi zegt is bekend, maar door de manier waarop ze het zegt gaat alles toch weer extra leven. Over verslavingen (bv een suikerverslaving ofzo, ik zou dit niet toepassen op echt heel gevaarlijke dingen) zegt ze dat het probleem niet zozeer het eten van suiker zelf is, maar het gevecht dat je ermee levert. Ze zegt stop met het eten van suiker, of blijf suiker eten, maar stop het gevecht, want dat is hetgeen wat schade oplevert, je maakt het "probleem" daarmee heel groot, en juist omdat je ermee op wilt houden ga je dan extreem veel eten, en ongebalanceerd, terwijl juist als je het eet en ervan geniet, en weet dat je morgen ook suiker mag eten, dan hoef je niet zonodig veel. Ik heb hetzelfde gehad met computerspelletjes spelen, gecombineerd met slapeloosheid. Ik bleef dan de hele nacht doorgaan met stomme spelletjes op de computer, was overdag doodmoe, enzovoort. dan deed ik het een paar dagen niet, en dan toch weer en waanzinnig lang achter elkaar. Nu mag ik het van mezelf, speel een halfuurtje ontspannen mahjong of patience, en ga dan weer wat anders doen, bijvoorbeeld aan mijn site werken. Dat is grappig om hier te doen, die site, ik ben dan een tijdje helemaal met die site, en vergeet dat ik dat hier in Laxman Jhula doe, en niet gewoon thuis.

met het zingen tijdens satsang gaat het nu als volgt: ik begin zachtjes te zingen terwijl de mensen binnenkomen, en mensen zingen rustig mee, of niet, en als ShantiMayi binnenkomt rond ik het af. Zo voelt het goed aan. Want hoe fijn ik het ook vind om mantra's te zingen, de satsang is het belangrijkste, daar kom ik voor, en naar ik aanneem de anderen ook. Anders gaan ze maar naar een mantraconcert. ShantiMayi blijft trouwens iedere keer als ik haar in de ashram tegenkom me bedanken voor het zingen bij de satsang.
 
Ik zit in een fijn ritme nu, half 6 opstaan, Shiva Puja, terwijl het om me heen langzaam licht word, dan bloemetjes leggen bij de andere beelden in de tuin. Om half 7 terug, douchen, een kopje thee, en dan lekker nog een kleine twee uur slapen. dan doe ik rond half 9 het gordijn open, ga rechtop zitten, puzzel een beetje, en zie daarna de zon over de bergen uit komen kijken. Dan lees ik een prachtig Lakota ochtend gebed, hier de vertaling van het engels naar het nederlands:

Binnen in mij vandaag, zal het goed gaan met mij.
Alle hitte van onbegrip zal van me af komen, en zal me verlaten, mijn wenkbrauwen koel laten.
Ik zal horen vandaag, en zien vandaag, en zal mijn eigen ware zelf zijn vandaag.
Op deze dag zal ik wandelen.
Op deze dag zal alles wat ziek is, me verlaten en ik zal zijn zoals ik was, terwijl ik wandel in een koel lichaam.
Vanaf deze dag zal ik gelukkig zijn, want niets zal mij tegengaan.
Ik zal wandelen en schoonheid zal voor me gaan
Ik zal wandelen en schoonheid zal achter me zijn
Ik zal wandelen en schoonheid zal boven me zijn
Ik zal wandelen en schoonheid zal onder me zijn
Ik zal wandelen en schoonheid zal me omringen.
Ik zal wandelen en spreken van schoonheid.
Voor de rest van mijn dagen zal ik heel zijn want alle dingen zijn vol schoonheid.

In het engels is het "walk", ik heb dat vertaald in wandelen voornamelijk vanwege de klank, gaan of lopen klinkt niet, vind ik.

Dan is het tijd voor het ontbijt, een geroosterd boterhammetje van glutenvrij meel wat ze hier voor me gebakken hebben, met soep en thee, in het hotel aan de overkant van de straat. Dan kan ik nog douchen en ben ruim op tijd voor de satsang om 11 uur. Daarna mijn lunch van een kopje bouillon, wat yoghurt of rijstecrackers en fruit en noten, liefst buiten op het balkon. Wat lezen, een dutje, een beetje schrijven, of sanskrit letters bekijken, een computerspelletje, opruimen of een wasje, en dan is het alweer half 5, tijd om naar de ashram te gaan, met een beker chai naar de zonsondergang kijken, dat is heel vroeg nu, al om kwart over 5.

Ik doe om de dag de kleden van Ganesha en Laxmi wassen, dus die haal of breng ik dan, en ga dan een nachtkaarsje voor Shiva aansteken. Dan eten, meestal bij Dev Raj, heerlijk die vaste gewoontes. en 's avonds meestal schrijven, en om half 9 naar het internetcafe, mijn computer op jet internet aansluiten en mail uitwisselen. Dan nog wat lezen, en rond 10 naar bed. maar nu is het half 9, dus ik ga ophouden (het internetcafe gaat om 9 uur dicht).

O ja, ik heb eindelijk mijn oorbellen gekocht , ze zijn heel groot, komen bijna op mijn schouder, zulke grote heb ik nog nooit gekocht, allemaal kleine stukjes maansteen aan zilveren kettinkjes. En ik krijg van iedereen complimenten.



vrijdag 12 november

woensdag hadden we geen satsang, dus heb ik gelijk de gelegenheid genomen om naar Rishikesh te gaan, naar de tandarts, voor een controle en plakverwijderen. Ik kom daar binnen, hoef niet te wachten, mag gelijk gaan zitten, komt er iemand prikt een beetje, kijkt met een spiegeltje, en zegt dat ik goede dental hygiene heb, alles is goed, en er hoeft ook geen plak verwijderd te worden. Ik stond binnen twintig minuten weer buiten, en ik heb nergens iets hoeven betalen. en het grappige was dat ik me een beetje bedonderd voelde: een tandarts moet vervelend zijn, en lang duren etc, etc.

ik had tegen de taxichauffeur gezegd dat het misschien een uur kon duren of langer, dat wist ik niet. toen ik na 20 minuten buiten stond, was hij in geen velden of wegen te bekennen. Dus even gewacht, gevraagd aan een andere wachtende chauffeur, had hem niet gezien. Dus zeg ik tegen hem dat ik een riksha pak, en dat ie dat maar tegen mijn chauffeur moet vertellen. Dus ik met een riksha, iedere bult in de weg voel je, veel erger dan in een gewone taxi. net in de stad moest ik even iets doen, dus ik stap uit en praat daar wat, komt mijn taxichauffeur aanrijden. Tja zeg ik, je was er niet, dus heb ik een riksha genomen. Je kan nu 200 roepie krijgen en ik ga verder met de riksha, of je kan de riksha chauffeur 100 roepie geven, en dan ga ik met jou verder. Hij heeft dus het laatste gedaan, en verder goed gewerkt. toen heb ik hem 100 roepie fooi gegeven, en daar was hij kennelijk heel blij mee. dus dat was wel leuk.

Ik ben weer bij dezelfde klerenzaak als vorige keer geweest en heb voor 200 euro 6 punjabi's, 2 rokken en drie bloezen (de helft van zijde, en verder van katoen) en nog wel iets wat ik nu vergeten ben, gekocht. dan is dat ook gelijk weer gedaan.

Ik doe bij satsang nu steeds op houden met zingen vrij snel nadat ShantiMayio binnenkomt, en vandaag bij satsang zei Shantimayi dat ik wel langer door mocht zingen, ze vindt het leuk.

Maandag 15 november

Zaterdag een vrije dag (zo voelt het echt als er geen satsang is, grappig. Ik ben met een vriendin naar een ander strandje gegaan, net iets je bovenstrooms, het blijft fascinerend die rivier.

Ganga is een godin. Het verhaal gaat dat het weer eens heel slecht ging hier op aarde. En de goden zaten met elkaar te delibereren wat er moest  gebeuren. Toen hadden ze bedacht dat ze aan Ganga ( de melkweg) zouden vragen om op aarde te komen. Ganga zei dat ze veel te groot was en dat haar gewicht de aarde zou splijten als ze neer zou komen, maar Shiva zei toen dat hij haar wel op zou vangen. Zo gezegd zo gedaan, Shiva spreidde zijn haar uit over de Himalayas en ganga kwam daar op neer. Daarom zie je Shiva vaak met iets als water uit zijn haar stromen.


Amrita heeft een foto van mij gemaakt terwijl ik aan het zwemmen was. Dat was ergens  tussen de twee verste gebouwen op onderstaande foto.


Zondag hebben we een ceremonie gedaan naar voorbeeld van de australische aboriginals. We hebben allemaal opgeschreven waar we vanaf willen, en die papiertjes in de grond begraven, natuurlijk met veel bloemen en glitter. En zondagmiddag heb ik voor het eerst zelf de ganesha puja gedaan.



Hierboven een foto van mijn kamer, dat kleine uitbouwseltje is het voorste stukje van mijn kamer waar mijn bed staat, de kamer zelf is wel groter hoor. De apen zitten hier voor mijn deur, die grijze in het midden van de foto. Hieronder zie je mijn kamer vanaf de Laxman Jhula (de brug), en links het balkon. Daar weer onder zie je een foto van het balkon vanaf mijn strandje, daar zie je aan de rechterkant ook weer de brug.



Hierboven nog een foto van de ghat aan de overkant van het hotel. en dan ook nog een foto van de overkant wat verder stroom afwaarts. Daar hebben ze een echt strandje.

Woensdag 17 november

Ik ben een beetje ziek, begon met keelpijn, nu moet ik niesen en hoesten en heb een fikse diarrhee, beetje lichtjes in mijn hoofd, maar geen echte koorts. En heel weinig energie. dat zal met een paar dagen wel over gaan. En ook weinig puf om te schrijven. Op het ogenblik doe ik mijn puja, en ga naar satsang, en verder lig ik te slapen of te lezen. Dus daar valt weinig over te vertellen.

In voorgaande jaren was ik vaak bang voor de apen, durfde er niet langs, enzo. En dit jaar was ik daar net vanaf, zelfs dat er een paar apen op een rijtje de shivapuja bijwoonden, en ik tegen ze praten, van: zo nou kan je er rustig langslopen, kijk ik doe niks, nee je hoeft je tanden niet te laten zien, enzo. maar nunet ging ik naar de zonsondergang kijken, in ShantiMayi's tuin. Toen ik daar een tijdje zat kwamen er steeds meer apen, en die begonnen ineens agressief tegen me te doen. Ik had gelukkig mijn tas bij me, en daarmee zwaaiend ben ik naar boven gelopen, ze waren echt bezig mij te omsingelen, oprukken tot een paar meter afstand. Ze waren heel onrustig: volgens mij omdat er verschillende families tegelijk daar rondliepen. Ik zat net bij te komen, ik was echt aan het trillen, toen Shantimayi uit haar huis kwam, gelijk gevraagd wat er was, en het verhaal verteld. Toen vroeg ze me om mee te lopen naar Maharaji. Onderweg kwam er een vrouw naar haar toe, die begon te vertellen wat een indruk ShantiMayi op haar gemaakt had, enzovoorts. En ik stond daar bij. dat verhaal maakte grote indruk op mij, niet vanwege het verhaal, dat was standaard, maar ik voelde hoe zo'n verhaal aankomt bij ShantiMayi, en hoe het gelijk door haar omgezet wordt in een gebed/bekrachtiging voor de wereld (ofzoiets), gedepersonaliseerd werd, hoe we daar met ons drieen dat aan het doen waren.

Als ik een compliment krijg over zingen ofzo, doe ik dat eigenlijk ook al, maar ik kan dat nog veel bewuster, nog veel krachtiger doen. Zo mooi. Een stukje verderop zei ShantiMayi tegen mijj dat ik, sinds we elkaar voor het eerst gezien hebben er alleen maar jonger uit ben gaan zien. Dat had ik van mezelf ook gemerkt. Ik moet natuurlijk ook wel, want Cees wordt ook alleen maar sterker en gezonder, sinds hij door dat schildklier gedoe heengekomen is.

Zaterdag 20 nov

de diarrhee heeft precies 24 uur geduurd, en toen was het over. donderdag bij satsang werden er vrijwilligers gevraagd om het hek bij shantiMayi's huis te schilderen, dat hek wat ik had schoongemaakt, en waar ik al begonnen was toen de roest eraf te halen. dus daar moest ik natuurlijk mee door. en ik ben daar nu samen met een jong enthousiast meisje mee bezig.

Vvrijdag was er geen satsang, toen ben ik eindelijk naar Rishikesh gegaan om alle kleren op te halen die daar op me te lagen wachten. sahara zou dan ook gaan voor de verf enzo. Dus zijn we daar samen naar toe gegaan, lopen rondvragen voor een beitel om de roest eraf te bikken (dat gaat echt beter dan met een mes) dat lukte niet, maar wel kwasten schuurpapier en verf (alles heel goedkoop, een klein kwastje kost dan 5 roepies, oftewel 10 eurocent). het was grappig in die hardware stores, ik waande me weer terug in Kenya waar ik heel veel bezig geweest ben in winkels om beton en wapenijzer en van alles te kopen, omdat men de ingenieur van het project niet vertrouwde, hij zou geld in eigen zak steken.

Toen scheidden onze wegen zich, en was ik voor het eerst zonder eigen taxi om me van de ene winkel naar de andere te brengen in Rishikesh. En dat ging allemaal heel goed. vrijwel alles zit eigenlijk aan een straat, of een zijstraat daarvan, heel simpel eigenlijk. Bij mijn kleermaker gevraagd waar de dichtstbijzijnde ATM (pinautomaat) was, en een zaak om pujaspullen te kopen. (en van alles gekocht zie foto)

En op de terugweg gewoon lopen tot er een riksja komt. Eerst nog even rustig een chai drinken. De riksja's vering viel reuze mee, en het was wel gezellig daar, een paar giebelende schoolmeiden, enzo. Zo lukt het heel langzaam om deze angst te boven te komen.

donderdag 25 november

vandaag een heerlijke dag gehad. werd om 3 uur 's nachts wakker, en heb toen maar mijn meditatie gedaan. weer slapen, en dan om 1/2 6 wakker van de wekker, ik gebruik daar mijn mobiele telefoon voor, want van de wekker die ik heb doet het wekkergedeelte het niet meer. De mobiel zegt dan: het is tijd om op te staan, het is 5 uur en 30 minuten, met zo'n irritant stemmetje, zo komisch. het wordt steeds donkerder, als ik naar de puja ga is het nog helemaal donker, en als ik daar weg ga begint het nu net licht te worden, terwijl het een maand geleden al behoorlijk licht was. maar het waait veel minder, dus ik kan vaak mijn arati lamp laten branden zonder hem in een glazen lantaarn te zetten.

dan satsang, en vanmiddag ben ik met alle puja spulletjes die ik in rishikesh gekocht heb naar de ganga gegaan en heb alles met zand geschuurd, het zijn allemaal "brass" (dat is bronzen) dingen, en als je ze koopt hebben ze een tamelijk harde glans. Als je ze dan goed met zand afschuurt, wordt die glans veel zachter en fijner.

kk ben iets nieuws aan het leren, kralen rijgen maar dan twee-dimensionaal.  we hebben kralen en draad gekregen van ShantiMayi. Dus daar zitten we dan tegen 5en op de djibutra (zeg ik het nu eindelijk goed?) met ons vijven, onze werkstukjes te vergelijken en chai te drinken. Hieronder een foto van Samana ook aan het kralen rijgen, in ShantiMayi's tuin.

Dan de pas door mij gewassen kleren van Ganesha en Laksmi omruilen voor verse gebruikte (ze krijgen iedere morgen schone kleren, als onderdeel van de ochtendpuja) en een nachtlampje voor de shivalingam aansteken. Dit is de boom waar de lingam onder staat, met op de achtergrond het huis van ShantiMayi.

Eten, een vegaburger met frietjes en salade (sommigen durven hier geen ongekookte groenten te eten, maar ik heb daar geen moeite mee, mijn maag is ondertussen wel het een en ander gewend), en straks nog even naar het internetcafe. dan de gheelampen voor morgenochtend klaarmaken.

Gisteren ben ik bezig geweest voor ons kerstconcert in Middelburg, een affiche gemaakt, en meegedacht over het programma, erg grappig om dat van hieruit te doen.

En toen ben ik ook weer verder gegaan met het schilderen. We konden geen beitel vinden in de stad. Blijkt er van alles al in de werkkast te liggen, een heel mooie beitel met een helemaal gladgesleten houten handvat, wat heel lekker in de hand ligt.. Dat vind ik heel indrukwekkend die oude en ouderwetse gereedschappen. ben ik eindelijk zover dat er geverfd kan worden, begint het te regenen. Dat is raar, regen in deze periode. Maar het zette niet door, en het is nog maar de eerste laag, dus ben ik toch maar gaan verven.

de woordenboeken liggen nu met een doek eroverheen op mijn bedtafel met daarbovenop mijn nachtlamp, dan staat hij wat hoger. Ik kom er echt niet aan toe om hier met sanskrit bezig te zijjn. Dat komt allemaal wel weer als ik in nederland terug ben (en daar dacht ik dat ik er hier meer tijd voor zou hebben: wie houdt wie voor de gek?) de tijd gaat nu heel snel, over 14 dagen moet ik morgen al weer weg.

dinsdag 30 november

het is kwart voor 6 's middags. Vanmiddag ben ik weer aan het schilderen geweest, en daarna de zon zien ondergaan.

Dan gedouched, en nu lekker schoon achter de computer. Het voelt als toen ik een kind was, en bij mijn ouders aan boord, 's avonds, schoongewassen en al in pyama, en we hadden vistie, dan mocht ik nog even bij de visite zitten voordat ik naar bed moest, zoiets. nu zit ik in de fase dat alles zijn gang gaat en er eigenlijk heel weinig te vertellen is, ik herken het van voorgaande jaren. ik drink diep alles wat ShantiMayi zegt in, en vul mijn hele wezen daarmee, en met het licht van zon, maan en sterren, en met alles van schoonheid.

Als je dat doet, is er eigenlijk geen plaats voor irritatie, die is er wel, zoals gisteravond was ik met Cees aan het skypen, en een vrouw, die met heel luide stem in een headphone aan het praten was, vond dat ik te veel geluid maakte, ze vond dat ik ook een headphone op moest. maar ik heb eigenlijk het idee dat je je dan veel minder bewust bent van hoe hard je zelf praat. Nou, ja, toen was ik geirriteerd, maar ik ben maar een paar meter verderop gaan zitten, zover als de internetverbindingsdraad toeliet, en zo'n irritatie is dan eigenlijk heel snel weg. En dat merk ik met allerlei emoties, ze zijn er, ik zie ze, ik leef ze, en ze verliezen kracht.

Eergisteren proberen mijn kamer te reserveren voor januari 2012. Daar moest de hotelmamager heel hard over nadenken, en vandaag kwam het antwoord dat hij me een kamer kon beloven, maar dat hij nog niet helemaal wist of het weer deze kamer kon zijn. het goede nieuws is dat hij volgend jaar wifi zal hebben, zodat je op je eigen kamer internet verbinding kan hebben, dat lijkt me wel erg fijn. Dan kan ik tenminste relaxed skypen.

Zaterdag 4 december

Iedere dag de chant leiden voor de satsang, ze hebben nog steeds geen microfoon voor me weten op te zetten, ik vraag er ook niet echt hard naar. het is blijkbaar ook niet echt nodig: ShantiMayi zegt dat als ik aarzel, de hele sangha met me mee aarzelt. Dus ze horen me goed genoeg. Maar als ik niet versterkt zing, dan hoor ik de anderen vrijwel niet zingen, en versterkt wel. Nog steeds met de OM NAMAH SHIVAYA van Goma, dat ik bij de eerste regel niet goed in de maat zit, en als Sahara meedrumt, loop ik uit de pas en ga ik aarzelen. Ik ben hardleers, he Arjuna? maar verder gaat het steeds beter. Shantimayi complimenteert me steeds, en ook met mijn repertoire, dat ik zoveel verschillende chants zing, en afgelopen donderdag toen ik over Shiva zing, ging ze gelijk de satsang beginnen met hele verhalen over shiva. Toen kreeg ik het ineens heel koud, en even later begon ik te schudden, helemaal buiten mijn controle. Ik zag mijn lichaam schudden, maar ik was niet bang, alleen nieuwsgierig naar wat er aan het gebeuren was. Ik kon Shantimayi nog steeds horen praten. Op een gegeven moment zei ze: Shiva is here, en een tijdje later: still here (nog steeds hier). Toen begreep ik dat ze het had over wat er met mij bezig was, en ik dacht, o, natuurlijk. Toen hield het schudden vanzelf op, en kwam ik terug tot "normaalheid". Hieronder een foto van ShantiMayi's stoel in satsang.

gisteren kreeg ik een mail van Cees met foto's van onze hond in de sneeuw, dus die heb ik gelijk entousiast aan allerlei mensen laten zien. In het internetcafe als het wat druk is is het altijd grappig: iemand zegt dan "minus somuch degrees in germany", en ik dan "5 cm snow in holland" en dan kijken we elkaar allemaal aan. Vandaag hebben we een vrije dag (geen satsang), strakjes ga ik heerlijk weer naar mijn strandje,

maandag 6 december.

Vanavond weer wat te doen, dus nu ga ik maar al vanmiddag naar het internetcafe deze brief opsturen. Ik heb iemand gevonden om samen mee naar Delhi te rijden. En dan nu maar zachtjes beginnen uit te sorteren en in te pakken.